Goodbye Melbourne

G’day mates!!


Hier dan mijn allerlaatste verslagje vanuit de andere kant van de wereld...Ik zal er geen elle lang verslag van maken zoals ik de vorige keren heb gedaan maar korte anecdotes van mijn laatste belevinissen down under...

Na 8 maanden ben ik toch overstag gegaan en heb ik me naar een echte AFL game begeven (Aussie Football League)!!Samen met een paar vrienden begaven we ons als echt supporters aan de zijde van de Western Bulldogs! Nu ik begrijp nog steeds niet al die ophef over die sport hier, maar het was wel een ontzettende leuke avond! Je ziet er ook alles rondlopen van echte bierdrinkende mannen met 2 buggies volgestouwd met brullende babies tot luidkeels schreeuwende huisvrouwen! Er werd dan ook toepasselijk met tranen en tuiten gehuild toen onze ploeg de overwinning behaalden. Het is toch maar een bizarre sport op Tellie lijkt het tenminste nog alsof ze elkaar constant aan het knuffelen zijn, maar van dichtbij zien ze er ineens een stuk minder lief uit! Na deze ultieme aussie ervaring, was het richting de pub met een groep vrienden en heb daar nog een geweldige avond gehad...Doe mij maar lekker een drankje en wat leuke muziek in plaats van bulldozers die op elkaar inrennen, maar dat kan ik natuurlijk alleen op mijn nederlandse blog zetten;)

Twee weekenden geleden was het Labour day in Australia..Nu dacht ik van dit lange weekend gebruik te kunnen maken door naar de Great Ocean Road te gaan, want tot diepe schaamte, heb ik me nog niet op deze wereldberoemde weg bevonden:S

Maar de plannen werden door elkaar geschud..er moest gefeest worden! Samen met mijn huisgenoten en een groep vrienden gingen we dan voor de 3de keer helemaal uitgedost naar de paardenrace..Het bleek echter niet de standaard Flemmington paardenrace te worden die ik had verwacht.. Want zoals jullie allemaal weten is er altijd een paragraaf in mijn blog gedediceerd aan het weer op deze kant van de aardbol, nou dit keer had dat wel een boek werk mogen zijn....Op de races gaven ze al als waarschuwing over extreem noodweer. Ik nog denken: ‘die aussies zijn niks gewend staan al te klappertanden als er een windje opsteekt!’ Niet dus! Ik heb nog nooit in mijn leven zoiets gezien...Het kwam echt met kogelstenen naar beneden vallen...We gingen van 26 graden naar 18 graden in 10 min...De lucht was groen en het donderde en bliksemde...slik. En daar stonden we dan met onze mooiste jurkskes en pekskes. Heertjes die wild rondrenden met plastic tafeltjes boven het hoofd om de mooie haartjes te beschermen (mss eerder een schedelfractuur te verkomen als het golfballen hagelt), dametjes die op hun mooie hakjes angstaanjagende kapriolen uithaalde om zich naar het droge te begeven...En zelfs mannen die uit de kleren gingen om hun 1000$ suit en schoenen te beschermen ;) Nu dacht ik nog..jeetje dit is inderdaad niet echt plezant weer, maar je weet wat ze zeggen na regen komt zonneschijn:) niet dus:(..Ik weet niet waar het vandaan kwam maar het bleef zo hevig doorgaan voor uren..Dus het hele complex overstroomde..we moesten door een meter hoog ijswater heen om bij onze auto te komen en heeel het verkeer lag stil in heel Melbourne! Er had zich nu een meer gevormd in Flemmington met eenden en alles er op! De ravage thuis was nog een graad erger..geen blaadje aan de boom..alle dakramen kapot..Goed, genoeg drama: voor degene die mij niet mochten geloven hier een filmpje..op 10 minuten van mijn huisje..Blijkbaar waren er mensen aan het bodyboarden door de hoofdstraat, gekke aussies;)

http://www.dumpert.nl/mediabase/865411/c2534bcc/het_hagelt_in_melbourne.html


Het weekend daarna was het dan eindelijk zo ver! Op naar de Great Ocean Road of ook wel de ship wreck coast genoemd! De zaterdag vroeg kroop ik samen met Renee en Thom in de territory met destination ‘the 12 apostles’ (waar der nog maar 7 van staan, wat verschrikkelijk hoe je soms als toerist word beetgenomen;) Maar geen weekend hier in Melbourne gaat voorbij zonder een feestje dus de avond ervoor had ik tot in de vroege uurtjes met mijn hoofdje staan mee bounce op de muziek van een huisfeestje van mijn vriendin Holly! Helaas had ik daar ook weer een figuur geslaan...we hadden als opdracht gekregen ons te verhullen in onze ultieme 6 jaar oude droom anders werden we niet binnen gelaten. Dus ik mijn mooiste kunstenaarspekske uit de kast..dacht artistiek te zijn en het nederlandse woord voor ‘art’ op mijn rug te schrijven...KUNST...Vol trots aanschouwde ik mijn meesterwerk...en langzaam drong het tot me door dat als niet-nederlands sprekende of betergezegd als engels sprekende medeburger dit wel eens in een verkeerd keelgat zou kunnen schieten...Tja ik heb dan ook interessante gesprekken gevoerd over mijn dromen toen ik een 6jarig meisje was!

Goed terug naar de Great ocean Road! Wat was het een prachtig weekend, godzijdank geen hagelstenen alleen een prachtige blauwe hemel en een fantastische australische zon! We hebben nog een lokale fair gezien in een gehucht midden op het platteland en de kustlijn was adembenemend! En ’s avonds bleven we in het Beachhouse van Claire slapen! De volgende morgen vroeg uit de veren om eerst een wandeling te maken naar een prachtige vuurtoren midden op een rots met een schitterend uitzicht en dan gauw in ons wetsuit gehesen om te....surfen! helaas was er natuurlijk geen wetsuit van formaat kabouter..dus ik moest in een soort van shirt...voor mij dus een heuse jurk! Maar dat kon de pret niet derven en de kleine kabouter in jurk stond wel mooi op der plenkske te cruisen over de golven! Ps: is trouwens een haai van 4 meter gespot langs de kust..woepsie dat wist de kleine kabouter toen nog niet;)

Mijn laatste week is nu aangebroken, heb mijn final presentation gedaan en ben nu hopelijk gepromoveerd tot professor;) nee, maar ze waren heel tevreden over me! Ben nog een laatste maal in Torqui gaan surfen en heb mijn weekend volgestauwd met afspraakjes en feestjes...Gister was dan mijn eigen afscheidsfeestje... Heb besloten om de laatste week alleen met mijn beste vrienden hier door te brengen. Het is allemaal een beetje triest...afscheid nemen maar ik zie wel in dat het een geweldige ervaring is geweest en dat ik ontzettend gelukkig ben met de goede vrienden die ik hier heb gemaakt. Maar het vooruitzicht om jullie allemaal thuis weer te zien vrolijkt me weer helemaal op...nog 4 dagen...en dan vlieg ik weer richting jullie!

Heel veel liefs voor de laatste keer en ik kijk er naar uit om dit keer al jullie verhalen te horen!


Een laatste dikke australische zoen van Roosje