Invitation to my afternoon tea party

Lieve vriendjes,vriendinnetjes,neefjes,nichtjes,tantes,ooms en papa’s en mama’s en mijn zusje,


Hier ben ik dan weer...Heb jullie twee maanden in spanning gelaten voor de sequel van mijn autobiografie maar hier is ie dan! Kersvers van de pers! Want er is weer een hele hoop gebeurd in de afgelopen 2 maanden...bergen beklomen, zeeen bezwommen, lekkernijen gebakken, egyptisch feestjes gehad, mexicaanse feestjes gehad en ...data gecrunched...Ja deze editie bevat het allemaal. Dus ga er maar lekker voor zitten en....geniet;)

Het begon allemaal op een zonnige dag in het begin van Januarie toen mijn lieve Tijn nog aan deze kant van de aardbol rondhuppelde. Hij had de hele oostkust ZONDER mij weten te overleven, zonder opgegeten te worden door krokodillen of lastig gevallen te zijn door enge vrouwen! Wonder! Wonder! Goed, om dit te vieren besloten naar De Australian Open te gaan om een paar zwetende wereldsterren te zien. Nu werd het ook wel redelijk zweten aan onze kant van het veld..temperaturen stegen namelijk tot boven de 30 :S... De zaterdag voor dat Tijn was aangekomen had ik het geluk om in Hisense Arena (second main court) op de voorste rij te zitten omdat een vriend van mij corporate tickets had vanuit zijn bedrijf! Helaas waren tegen de tijd dat Tijn in Melbourne was de prijzen voor Hisense en Rodlaver (main court) tot fenomonale prijzen (300 dollar pp) gestegen omdat het quarterfinals was!

Dus dan maar als plebs met je studentenbudgetje je vriendje trakteren op groundpasses! Maar er was genoeg te zien! Overal waren wedstrijden bezig en de showmatches waren hilarisch! We lagen helemaal dubbel van Rafter, leconte, Fromberg,... Op een gegeven moment stuurde ik Tijn op pad om wat water voor me te halen omdat ik me bijna in een gedehydrateerde toestand bevond. Met spijt in mijn hart dat hij dat in die hitte zich door de menigte moest vechten om mij van vloeistoef te voorzien, dacht ik, ik zal es extra lief zijn als hij terug is...Meneer stapt Margaret court in, met een grijns tot achter zijn oren...Met mijn wenkbrauwen hoog opgetrokken,denk ik; ‘wat is hier gebeurt????anna kornikova tegen het lijf gelopen ofzo??’

Nee had meneer het ff voormekaar gekregen om een kaartje voor rodlaver (200 dollar) te schaken...Hij was een man tegen gekomen die net naar huis ging! Dus ik;’ Tijn, nu ga jij regelrecht naar Davedenko versus Dasko in rodlaver kijken!!’ na een half uur in het zonnetje te hebben gezeten kwam hij met een nog grotere grijns terug! Tweede kaartje binnen!!!!waaah wie heeft corporate nodig als je Tijn hebt! Daar zaten we dan rij 8 midden voor het veld! Hebben de match van Serena versus Samantha ook nog gezien en toen zei een hele lieve aziaat (volgens mij homo, en vond Tijn leuk;) ik neem jullie ook nog wel mee naar Hisense arena, waar Tsonga en Almagro waren aan het spelen!!!! Super mooie wedstrijd (weer 6de rij!!) en wij waren natuurlijk in de zevende hemel!! Tijn vond het schitterend! Maar goed dat ik geen kaartjes had gekocht, we hebben die dag namelijk voor 300 of meer dollar aan kaartjes gekregen!!! Het was een sprookjesachtige dag en avond en we hebben er allebij onzettend van genoten! Graag gedaan, lieve Tijn:P

Helaas kon Tijn nog maar een paar daagjes bij me blijven, voordat hij weer naar ons kikkerlandje vertrok voor zijn verjaardag...We hebben Australian Day op het strand doorgebracht zoals dat hoort voor echte aussified backpackies en hebben ons neergestort op fish ’n chips op de promenade in st. Kilda!
Het weekend nadat Tijn vertrokken was, heb ik me eindelijk na 5 dagen te hebben opgesloten weer blootgesteld aan zonlicht om de harde realiteit zonder Tijn te facen..Nee grapje...maar moet zeggen ik miste het wel al dat gekibbel en gezeur...tegen wie moest ik nu aan jammeren!

Dus we besloten een heuse boswandeltocht te maken om mijn verdriet te vergeten. Samen met een ontzettend lieve collega en een van mijn beste vriendinnen hier, Marie Sofie, gingen we naar de Dandedong ranges. Na 1.5uur rijden begeef je je opeens in het oude Victoria..echt schitterend, hoe mooi de natuur hier nog is. Echter werd de pret snel bedorven toen ik een bordje spotte met het opschrift ‘beware snakes in sanitairy’...dat geeft een hele nieuwe dimensie aan ‘stressvol plassen’ ik was dan ook ik binnen no-time met samen geknepen billetjes weer buiten. Goed na dat ook weer overleeft te hebben in de land vol onvoorziene gevaren, besloten we tot rust te komen over Devonshire tea...Een engelse tee met scones..jam en...slagroom...Dat bracht me gelukkig weer tot helemaal tot rust! Later hebben we nog een van de mountains beklommen (dit wel in een auto ;) jullie kennen me toch) Om een prachtig uitzicht over Melbourne te hebben. Op dit moment was de temperatuur gestegen tot een 46 graden :S. En we konden dan ook een paar bosbranden rond Melbourne zien. Een iets minder fraai zicht..In Februari was het namelijk ook de herdenkingsdag van black Saturday, waarbij vorig jaar meer dan 150 mensen zijn omgekomen in bosbranden rond Melbourne. Die dag was de temperatuur ook tot over de 45 graden gestegen en stond er een hele sterke warme wind. Vreemd om te zien hoe mensen in dit land met andere gevaren leven dan wij in Nederland..vuur en water, maar uiteindelijk hebben ze dezelfde verschrikkelijke gevolgen.

Goed laat ik mijn verhaaltje maar niet op die tour gaan en ff een wat vrolijkere weg inslaan! Die zondag was ik uitgenodigd op een echt english teaparty bij mijn vriendin Holly! Om 3u die namiddag had ik het voor mekaar gekregen om scones te bakken met limonade (ja vraag me niet hoe!) en stond ik natuurlijk weer verdwaadl met me vers gebakken scones onder de arm in een totaal verkeerde suburb..Dus dan maar de hulplijn raadplegen. Echter is Holly nog meer een professor verstrooid dan ik ben, maar binnen 10 min kwam ze in haar kleine autootje aangescheurd...Ik snel met mijn hele bakgebeuren de auto ingewipt en daar gingen we dan. Ik denk dat er in me hele leven nog noooit zoveel getoerted is..en ze heeft een zeer krachtige manier van inparkeren..Waar veel mannen nog wat van kunnen leren. Godzijdank was er geen politie in de buurt, of kinderen! Goed, (veilig) aangekome stapte ik binnen in haar kleine huis wat wel een kippenhok leek! Volgestouwd met vrolijk kwetterende meisje (waarvan er ongeveer de helft scones had meegenomen!leuk is dat..heb in iedergeval die van mij weg kunnen moffelen tussen de anderen dus werd overladen met complimentjes whihih, soms zag ik iemand een vreemd gezicht optrekken als ze een voltreffer van mij te pakken hadden)!Het was iniedergeval ontzettend gezellig en kenden er al een hoop meiden maar heb nog een paar leuke meisjes leren kennen!

Ok hier is dan mijn gebruikelijk dedicatie aan het weer..ik zal het kort houden, maar een alinea ;) Want zo voorspelbaar als ik ben...ben ik weer in een tyfoon terechtgekomen. Echter was ik niet volledig in wit gehuld maar was de regenstort wel een tikkeltje erger...Ik zat in de tram en zag de lucht al groener en grauwer worden met lichtflitsen die van boven tot onder liepen een een gedetailereerd aderwerk aftekende tegen de donkere lucht...slik...ja hoor, een tramhalte voor de mijne....plens en natuurlijk geen bushokje of enig beschreming in zicht...Ik ben echt nog nooooit zo nat geworden door regen. Leek wel een douche. Panisch de laptop die zich in mijn tas bevond droog proberen te houden, heb ik me er een weg door weten te banen,...Het was dan ook een tropsiche regenvloed en binnen no time stond het water knie hoog...in de binnenstad was het blijkbaar tot boven de knieen geweest, godzijdank was ik daar niet want dan was ikke verdronken.

De afgelopen maand ben ik ook naar een stuk meer feestjes geweest, klinkt allemaal dolle pret? Nee helaas waar de meestje parties afscheidsfeestje van vrienden die na een half jaar het land verlieten...Het is best triest om te zien hoe idereen langzaam verdwijnt. Omdat de helft van mijn vrienden hier buitenlands zijn, zat dat er dus wel in maar het blijft een trieste bedoeling om afscheid te nemen. Gelukkig namen we het meestal niet te serieus, en hebben we op die laatste avonden echt de meeste lol gehad. Het was dus een periode van verdriet maar ook heeel veeeel lol!

De variatie aan feestjes zat er goed in, zo begon de maand met een Frans feestje (vertrek van Marie sofie, Yoan en Max) op gevolgd door een echt Egyptisch feestje! Ik was namelijk uitgenodigd voor Sara’s 21 jaars feestje..Ik heb Sara in het ziekenhuis ontmoet en ze is toen bijna meteen naar London vertrokken voor 2 maanden op stage...Ik kende dus ook bijna niemand op het feestje. Maar dat was geen enkel probleem...Ik werd aan de hele familie voorgesteld en toen ik vertelde dat mijn oom Egyptisch was, werd er meteen vanuit gegaan dat ik het egyptisch bloed had! Het was een ontzettend leuke avond ,met een hoop heerlijk eten, buikdansen en een hoop leuke nieuwe mensen! Op het einde van het feestje kwamen eindelijk een paar meiden die ik wel kenden, eentje waarvan de ouders nederlands zijn...Ook meteen een bloedconnectie;)

Je 21ste verjaardag is hier een groot gebeuren in Australie het word dan ook meer dan serieus genomen. Dat werd me nog maals meer dan duidelijk toen ik naar Adelaide ging.

In Adelaide hadden we de ‘Maasreunion’ gepland. Alle Australische exchange die in Maastricht hadden vertoefd zouden meeten in Adelaide voor de verjaardag van een van hun, Michael! Ik was hier als ESN-member natuurlijk deel van! ’s Avonds laat aangekomen werd ik heel warm opgevangen door alle enthousiaste ex-maastrichtenaren! En toen begon het weekend...Michael had een gigantisch feest georganiseerd in zijn nog gigantischere huis..en wij als VIP’s ;) mochten natuurlijk mee helpen opbouwen...Het thema was mexicaans! En het werd tot in elk detail heeeel serieus genomen...van verlichting tot cactussen alles was mexicaans... We hezen ons alle in sombrero’s, poncho’s en stopten rozen in ons haar om er maar zo latino mogelijk uit te zien. Terwijl de alcohol meer dan rijkelijk vloeiden,de jucalailae op de achtergrond speelde en de kipjes vrolijk rond vlogen, splenste we vrolijk in zijn zwembad! Je kunt je wel voorstellen dat dit feestjes tot in de vroege uurtjes doorging en de buren niet al te blij waren met het legioen aan kippen wat zich nu aan de andere kant van de heg had gevestigd. Gelukkig kon dat de pret niet derven en heeft iedereen een pracht avond gehad!

De rest van het weekend zijn we na deze grote avond ietsje rustiger doorgesudderd en hebben we ons vernamelijk in zittende houding met een glasje FRIS in de hand begeven. Adelaide is een ontzettende leuke stad en we zijn naar een van zijn grootste festivals geweest..het Fringe festival! Echt ontzettend leuk! We gingen naar een deel dat ‘the Garden’ heet..En het leek op een heel groot openlucht circus. Er was vanalles te doen, zo zijn we naar de busbar gegaan, letterlijk een bar in een bus, en dan maar niet wagenziek worden;)! En toen naar de silent disco..echt te bizar! Met koptelefoontjes op het hoofd en de armpjes vrolijk in de lucht lekker meebleren,zodat iedereen aan de normale kant zich werkelijk afvraagd wat iedereen heeft gebruikt.Iemand kwam met het briljante idee om een nummerjte aan te vragen(ook al is dat ten strengste verboden), en natuurlijk was ik daar de uitgewezen persoon voor omdat de dj nederlands was...Dus ik naar voren...’meneer,meneer mag ikke asjeblieft een aanvraagje doen’ Deze rasechte rotterdammer hief beide borstelige wenkbrauwen op om die kleine smurf onder zijn draaitafel te aanschouwen en zei toen:.....’Jij wil zeker een carnavalsnummer’...Ja mijn accent achtervolgd me dus zelfs tot godvergeten Australie. Dus ik dacht nou doe dat dan maar..had hij natuurlijk niet..dus ik diep teleurgesteld ben ik maar met een hangend hoofdje weer tussen mijn vriendjes en vriendinnetjes gaan staan..heb zelfs dat kleine beetje van carnaval niet mee kunnen pikken;)


Zo dan weten jullie ook een beetje weer waar ik meebezig ben;) Maar het duur niet meer lang..nog 25 dagen en dan kan ik dit jullie allemaal in live vertellen...en nog belangrijker kan ik allemaal horen wat jullie hier allemaal hebben uitgespookt hebben terwijl ik aan de andere kant vertoefde!!


Hele dikke kus en heeeeel veel liefs van een nog bruinere Roos ;) (whahah moest het toch ff vermelden na al die horror verhalen over typhonen,gemiddelde temperatuur= heerlijk tropisch;)