Illegale mzungu
Door: Roos Kroeders
Blijf op de hoogte en volg Roos
25 Mei 2014 | Tanzania, Mwanza
Hier een kleine update over mijn recent (semi)-illegale avonturen in Tanzania.
Het avontuur startte op maandag 12 mei. Daar startte al de chaos met een megadrukte op Schiphol. Met mijn verwarde hoofd ben ik in de verkeerde rij gaan staan, mijn redding bleek later. Het bleek de enige rij te zijn die wat doorliep. En control freak die ik ben was ik natuurlijk 3 uur van tevoren braaf aanwezig. Ik dacht laat de rest van de reis maar minder chaotisch verlopen…Niks was minder waar (klinkt al als een spannend verhaal he;)
In het vliegtuig naar Kilomanjaro zat ik langs een nederlandse ondernemer die een plantage heeft in Tanzania sinds 27 jaar. Hij gaat maandelijks op en neer. Hij gaf me al de ins en outs van Tanzania. In Kilomanjaro stapte hij uit en kwam de eerste Tanzaniaan langs mij zitten. Een over enthousiaste jongeman die in Amerika studeerde en die voor het eerst zijn moeder uit de jungle meenam. Het arme mens begaf ongeveer toen we opstegen, moet voor haar als een soort ruimteschip hebben gevoeld. Ik vertelde mijn kersverse nieuwe vriend over de overstap in Dar es Salaam en het feit dat ik 8 uur moest door brengen in de nacht daar. Geruststelling is niet hun sterkste kant. Hij vertelde me dat het vliegveld hoogstwaarschijnelijk sloot en dat het naar de stad gaan een no-go was. Veel te gevaarlijk en te veel verkeer. Nou lekker daar zat ik dus..Geen idée wat me te wachten stond. Ik duimen dat ik op een mega groot international airport zou arriveren (Dar es salaam is het grootste stad in Tanzania en grootste international airport). Kan niet missen dus….
Teleurstelling was groot toen de deuren open gingen…Het was miniscuul…en de muren zaten nog net niet getaped aan elkaar. We liep in een grote rij naar immigration. Ik dacht dat ga ik dus mooi niet doen dan wordt ik dus uit het vliegveld geknikkerd en sta ik middernacht in Tanzania op straat. Dus ik ben teruggelopen om informatie in te winnen. Ik dacht aan zoveel mogelijk mensen vragen dan heb je vast een gemeenschappelijk noemer waar jewat mee kan. De schoonmaker zei dat ik naar buiten moest, ik dacht ik ga een ander antwoord halen. De check in lady ontfermde zich helemaal over me. Ze snapte dat ik bang was om op straat te slapen en zei dat ik met haar mee kon lopen. Ze zette me op een bankje en zei dat ik daar vannacht kon slapen. Nou goed geregeld zou je zeggen. Toen zag ik nog een hogere pief met een walkie talkie lopen, Ik dacht die moet ik hebben. Ik heb em aan zijn jasje vast gegrepen en vertelt in welke positie ik me bevond…Ik had een goede… Mister Ken wist hoe het hier rijlde en zeilde…Ik had iemand in bovenaan de voedselketen. Ook hij was uiterst vriendelijk en wou me helpen. Maar al snel gingen zijn wenkbrauwen omhoog met de vraag hoe ik uberhaupt daar was gekomen. Al snel daagde het ook mij dat die lieve check-in lady me op tanzaniaans grondgebied had geloodst zonder dat ik douanne of wat dan ook was gepasseerd. Op dat moment was ik illegale activiteiten aan het praktiseren na 5 min in Tanzania te zijn geweest, stond ik daar met mijn goede gedrag…Dus toen heb ik mijn puppy gezichtje opgezet. En mister Ken vond het verstandiger dat ik daar sliep Werd wel de hele tijd aangesproken door jan en allemaal die maar niet begrepen wat ik daar deed maar het is goed gekomen. Mister Ken was crucial in het verhaal want pas om 4u begreep ik dat ik zonder hem het land niet meer ingekomen was. Hij moest bij ieder poortje en ieder vrouwtje uitleggen dat ik OK was…Tot mijn verbazing vonden we mijn doorgelabelde baggage al op Dar es Salaam, mooi dat ik die ook niet kwijt was. Uitgeput arriveerde ik op Mwanza airport, waarbij ik Dirk al na 5 minuten trof. Mijn afrika avontuur kon nu echt en legaal van start gaan…
Mijn oogjes zijn wijd opgegaan naar het leven hier…Ik weet niet waar ik zou moeten beginen met uitleggen hoe het hier is, ruikt of voelt. Ik denk dat plaatjes meer zeggen dan mijn fantastische nederlands..Dus die volgen snel. Laat ik het erop houden dat Dirk en ik wat inkopen hebben gedaan en afgezakt zijn naar Sumve, een klein dorp 1,5uur rijden van Sumve. Tineke en Dirk hebben me in hun huisje opgevangen. En ik ben met mijn neus in de Tanzaniaanse boter gevallen. Ze zijn zo ontzettend lief en begaan..Ik voelde me meteen thuis en veilig bij hen. Nu moet ik zeggen zonder hen, had ik ook geen schijn van kans gehad. Er wordt hier nauwlijks engels gesproken, en mijn swahilisch is magertjes kan ik je vertellen. Ik heb namelijk een eigen huishoudster die voor mij wast, poetst en kookt. Echt een lief meisje, Lucy. We lachen veel samen, maar verstaan geen word van elkaar. Wat leven wel spannender maakt als zij je boodschappen doet Gelukkig dat Tineke me met alles geholpen heeft. Ze hebben zelfs een serieus huis voor me op de kop getikt. Ik heb 5 slaapkamers, gigantische keuken en een lounge. Een soort van tanzaniaanse villa . Maar ik moet wel een beetje terug naar basic, ik heb een franse wc en geen stromend water in de badkamer…Dus ik creer mijn eigen waterval;) Ik vind het een soort van survival of the fittest hier in mijn huisje…Ik heb zelfs vandaag een soort van douche gemaakt…kan niet wachten tot ik em zo gebruik!
Maar ik ga nog niet alles verklapen in mijn eerste verhaaltje. Ik schrijf binnenkort nog uitgebreid over mijn avonturen in het ziekenhuis en over het aankomende dorpsfeest van zaterdag;)
Wel iets om nog over naar huis te schrijven, is dat de mensen hier zo ongelooflijk aardig zijn. Ik voel me heel erg welkom en warm ontvangen door de Tanzanianen en door Dirk en Tineke.
Veel lIefs en Kwarheri
Roos
Het avontuur startte op maandag 12 mei. Daar startte al de chaos met een megadrukte op Schiphol. Met mijn verwarde hoofd ben ik in de verkeerde rij gaan staan, mijn redding bleek later. Het bleek de enige rij te zijn die wat doorliep. En control freak die ik ben was ik natuurlijk 3 uur van tevoren braaf aanwezig. Ik dacht laat de rest van de reis maar minder chaotisch verlopen…Niks was minder waar (klinkt al als een spannend verhaal he;)
In het vliegtuig naar Kilomanjaro zat ik langs een nederlandse ondernemer die een plantage heeft in Tanzania sinds 27 jaar. Hij gaat maandelijks op en neer. Hij gaf me al de ins en outs van Tanzania. In Kilomanjaro stapte hij uit en kwam de eerste Tanzaniaan langs mij zitten. Een over enthousiaste jongeman die in Amerika studeerde en die voor het eerst zijn moeder uit de jungle meenam. Het arme mens begaf ongeveer toen we opstegen, moet voor haar als een soort ruimteschip hebben gevoeld. Ik vertelde mijn kersverse nieuwe vriend over de overstap in Dar es Salaam en het feit dat ik 8 uur moest door brengen in de nacht daar. Geruststelling is niet hun sterkste kant. Hij vertelde me dat het vliegveld hoogstwaarschijnelijk sloot en dat het naar de stad gaan een no-go was. Veel te gevaarlijk en te veel verkeer. Nou lekker daar zat ik dus..Geen idée wat me te wachten stond. Ik duimen dat ik op een mega groot international airport zou arriveren (Dar es salaam is het grootste stad in Tanzania en grootste international airport). Kan niet missen dus….
Teleurstelling was groot toen de deuren open gingen…Het was miniscuul…en de muren zaten nog net niet getaped aan elkaar. We liep in een grote rij naar immigration. Ik dacht dat ga ik dus mooi niet doen dan wordt ik dus uit het vliegveld geknikkerd en sta ik middernacht in Tanzania op straat. Dus ik ben teruggelopen om informatie in te winnen. Ik dacht aan zoveel mogelijk mensen vragen dan heb je vast een gemeenschappelijk noemer waar jewat mee kan. De schoonmaker zei dat ik naar buiten moest, ik dacht ik ga een ander antwoord halen. De check in lady ontfermde zich helemaal over me. Ze snapte dat ik bang was om op straat te slapen en zei dat ik met haar mee kon lopen. Ze zette me op een bankje en zei dat ik daar vannacht kon slapen. Nou goed geregeld zou je zeggen. Toen zag ik nog een hogere pief met een walkie talkie lopen, Ik dacht die moet ik hebben. Ik heb em aan zijn jasje vast gegrepen en vertelt in welke positie ik me bevond…Ik had een goede… Mister Ken wist hoe het hier rijlde en zeilde…Ik had iemand in bovenaan de voedselketen. Ook hij was uiterst vriendelijk en wou me helpen. Maar al snel gingen zijn wenkbrauwen omhoog met de vraag hoe ik uberhaupt daar was gekomen. Al snel daagde het ook mij dat die lieve check-in lady me op tanzaniaans grondgebied had geloodst zonder dat ik douanne of wat dan ook was gepasseerd. Op dat moment was ik illegale activiteiten aan het praktiseren na 5 min in Tanzania te zijn geweest, stond ik daar met mijn goede gedrag…Dus toen heb ik mijn puppy gezichtje opgezet. En mister Ken vond het verstandiger dat ik daar sliep Werd wel de hele tijd aangesproken door jan en allemaal die maar niet begrepen wat ik daar deed maar het is goed gekomen. Mister Ken was crucial in het verhaal want pas om 4u begreep ik dat ik zonder hem het land niet meer ingekomen was. Hij moest bij ieder poortje en ieder vrouwtje uitleggen dat ik OK was…Tot mijn verbazing vonden we mijn doorgelabelde baggage al op Dar es Salaam, mooi dat ik die ook niet kwijt was. Uitgeput arriveerde ik op Mwanza airport, waarbij ik Dirk al na 5 minuten trof. Mijn afrika avontuur kon nu echt en legaal van start gaan…
Mijn oogjes zijn wijd opgegaan naar het leven hier…Ik weet niet waar ik zou moeten beginen met uitleggen hoe het hier is, ruikt of voelt. Ik denk dat plaatjes meer zeggen dan mijn fantastische nederlands..Dus die volgen snel. Laat ik het erop houden dat Dirk en ik wat inkopen hebben gedaan en afgezakt zijn naar Sumve, een klein dorp 1,5uur rijden van Sumve. Tineke en Dirk hebben me in hun huisje opgevangen. En ik ben met mijn neus in de Tanzaniaanse boter gevallen. Ze zijn zo ontzettend lief en begaan..Ik voelde me meteen thuis en veilig bij hen. Nu moet ik zeggen zonder hen, had ik ook geen schijn van kans gehad. Er wordt hier nauwlijks engels gesproken, en mijn swahilisch is magertjes kan ik je vertellen. Ik heb namelijk een eigen huishoudster die voor mij wast, poetst en kookt. Echt een lief meisje, Lucy. We lachen veel samen, maar verstaan geen word van elkaar. Wat leven wel spannender maakt als zij je boodschappen doet Gelukkig dat Tineke me met alles geholpen heeft. Ze hebben zelfs een serieus huis voor me op de kop getikt. Ik heb 5 slaapkamers, gigantische keuken en een lounge. Een soort van tanzaniaanse villa . Maar ik moet wel een beetje terug naar basic, ik heb een franse wc en geen stromend water in de badkamer…Dus ik creer mijn eigen waterval;) Ik vind het een soort van survival of the fittest hier in mijn huisje…Ik heb zelfs vandaag een soort van douche gemaakt…kan niet wachten tot ik em zo gebruik!
Maar ik ga nog niet alles verklapen in mijn eerste verhaaltje. Ik schrijf binnenkort nog uitgebreid over mijn avonturen in het ziekenhuis en over het aankomende dorpsfeest van zaterdag;)
Wel iets om nog over naar huis te schrijven, is dat de mensen hier zo ongelooflijk aardig zijn. Ik voel me heel erg welkom en warm ontvangen door de Tanzanianen en door Dirk en Tineke.
Veel lIefs en Kwarheri
Roos
